سلام من نميدونم چرا ياد شعر نيما افتادم
اي ادم ها که بر ساحل بساط دلگشا داريد نان به سفره جامه تان بر تن يک نفر در اب دارد ميسپارد جان موج سنگين را به دست خسته ميکوبد من اين بيت رو هميشه ميخونم