هيلاري عزيزم چقدر دلم تنگ شده براي اون روزايي که با هم کلاس مي رفتيم.دلم مي خواد فقط براي 1 ساعت هم که شده دوباره اون کلاس تشکيل بشه و همه دور هم بشينيم.خيلي دلم ميخواد دوباره ببينمت.باور کن يه جورايي شخصيت و پشتکارت براي من الگو شده.تو يکي از موفق ترين آدمايي هستي که من تو زندگيم ديدم.هر وقت دلم برات تنگ ميشه يه سر به وبلاگت ميزنم و حتي اگه پست جديد هم نداشته باشي همون قبلي هارو ميخونم و انرژي ميگيرم.اميدوارم هر جا که هستي موفق باشي و بهترين ها رو برايت آرزو ميکنم.من هم مطمئنم که تو ميتوني!دوستت دارم!