"جان ماکسول" می‌گوید: "تفاوت بین افراد عادی و افراد موفق در نگرش آنها نسبت به شکست است."‌در حقیقت چیزی به نام "شکست" وجود ندارد، هر چه هست نتیجه می‌باشد. نتایجی که از اعمالمان می‌گیریم می‌تواند مطلوب ‌باشد (موفقیت) یا نامطلوب (درس.) نتایج نامطلوب، درس‌هایی هستند که به ما میآموزند چگونه به موفقیت ‌برسیم.

کسانی که به نتایج نامطلوب یا به درس می‌رسند نشان می‌دهند که برای رسیدن به موفقیت چیزهایی ‌هست که باید یاد بگیرند و یا شاید باید استراتژی و باورهای خود را برای رسیدن به موفقیت اصلاح کنند. ‌مهمترین نکته ای که در خصوص نتایج نامطلوب وجود دارد این است که اگر از نتایج نامطلوب درس نگیریم ‌و بدون فکر دست به تلاش مجدد بزنیم، موفق نخواهیم شد.‌

"ادیسون" برای اختراع لامپ، 999 بار تلاش کرد و هر 999 بار تلاش وی به نتیجه نامطلوب منجر شد و ‌وقتی برای هزار مین بار تلاش کرد، توانست لامپ را اختراع کند. خبرنگاری از او پرسید: " آقای ادیسون آیا ‌ناراحت نیستید که 999 بار شکست خوردید." ادیسون در جواب گفت: "‌من 999 بار تلاش کردم و به نتیجه ‌ مطلوب خود نرسیدم. اما به این نتیجه رسیدم که 999 راه وجود دارد که با آنها نمی‌توان لامپ تولید کرد."

‌وقتی به نتیجه نامطلوبی می‌رسید ناامید نشوید و تلاش های ادیسون را به یاد بیاورید و همچون او امیدوارانه ‌دست به تلاشی مجدد بزنید. نتایج نامطلوب، راهنمای شما برای رسیدن به نتایج مطلوب است؛ چرا که مدام در ‌حال درس گرفتن هستید و با ادامه مسیر حتما به موفقیت خواهید رسید. نتایج نامطلوب تجربه هایی مفید هستند ‌که شما را به نتیجه مطلوب می رسانند. انسان های موفق به نتایج نامطلوب چون پلی برای رسیدن به ‌موفقیت نگاه می کنند، نه شکست و پایان تلاش. در واقع نتایج نامطلوب به ما می گویند که چگونه به موفقیت ‌برسیم.

‌به قول "ساموئل اسمایلز" "ما از شکست ها درس می آموزیم، نه از موفقیت ها. "‌شکست‌ها پایدار نیستند بلکه موقتی می‌باشند، چرا که با درس گرفتن از آنها می توان به موفقیت رسید.‌شما ناخدای کشتی زندگی تان هستید. "آیا ناخدا اگر ببیند که کشتی دارد به گل می نشیند، دست روی دست می‌گذارد و هیچ تلاشی برای نجات کشتی اش نمی کند؟" یکی از مواردی که به ما نشان می دهد که با تسلیم نشدن می‌توان به هر موفقیتی رسید، جریان راه رفتن ‌کودکان نوپاست. حتما کودکان را دیده اید که چگونه سعی می‌کنند سرپا بایستند ، با اینکه بارها زمین می‌خورند، ‌اما دوباره سرپا می‌ایستند. اگر کودکان مجددا تلاش نکنند که بایستند، چه اتفاقی می‌افتد؟ هرگزنمی توانند ‌بایستند و راه بروند. پس کودکان تلاش خود را می‌کنند و نهایتا موفق می‌شوند. همین کودکان در سال های بعد به ‌کمک تلاش می توانند بر روی یک طناب در ارتفاع چند متری زمین نیز راه بروند.‌

انسان‌های موفق برای رسیدن به هدف خود، بارها و بارها شکست خورده اند و ازشکست های خود درس ها ‌گرفته اند و نهایتا به هدف خود رسیده اند. شکست‌ها وسیله ای برای ناامید شدن نیستند، بلکه وسیله ای برای ‌راهنمایی ما هستند. پس بهتر است شکست را معلم خود بدانیم.‌

این گفته معروف را همیشه به یاد داشته باشید که "تقریبا همه موفقیت های عظیم بر پایه شکست بنا ‌شده اند. "‌فقط دو دسته اند که هیچ گاه شکست نمی‌خورند و هیچ‌گاه نیز به موفقیت نمی‌رسند: دسته اول مردگان می‌باشند و ‌دسته دوم کسانی هستند که دست به هیچ کاری نمی زنند. اگر قرار باشد در ازای هر حرکت و تلاش نتیجه دلخواه ‌خود را در حد بالا دریافت کنیم پس تجارب لازم را چگونه کسب کنیم . افراد می توانند سلامت روح و روان خود را ‌با میزان پشتکار و امید خود محک بزنند و در صورت عدم انگیزه برای ادامه، آن را با کمک و یاری ‌مشاوران تقویت نمایند. ‌

باش تا صبح دولتت بدمد <\/h1>

 

این مصراع که از «کمال الدین اصفهانی» شاعر قرن هفتم هجری است در مواردی به کار می­رود که آدمی به آثار و نتایج نهایی اقدامات خود که شمه­ای از آن بروز و ظهور کرده باشد به دیده تامل و تردید بنگرد. در آن صورت مصراع بالا را بر زبان می­آوردند تا مخاطب به فرجام کارش با نظر اطمینان و یقین نگاه کند.

این مصراع بر اثر واقعه تاریخی زیر به صورت ضرب المثل درآمده است.

باری، به طوری که اهل ادب و تحقیق می­دانند همان­طور که امروزه از دیوان خواجه­ی شیراز فال می­گیرند قبل از آن­که صیت شهرت حافظ در مناطق پارسی زبان به اوج کمال برسد ایرانیان و پارسی زبانان از دیوان کمال الدین اصفهانی که قدمت و تقدم شهرت داشت فال گرفتند و حتی بعد از مشهور شدن حافظ نیز اگر احیانا دیوانش در دسترس نبود مانعی نمی­دیدند که دیوان کمال را به منظور تفال مورد استفاده قرار دهند، کما این­که در آن تاریخ که خبر قیام شاه عباس کبیر و حرکت وی از خراسان به سمت قزوین - پایتخت اولیه­ی سلاطین صفوی - در اردوی پدرش سلطان شایع شد سران قوم و همراهان سلطان محمد برای اطلاع و آگاهی از عاقبت کار و سرانجام مبارزه پدر و پسر که یکی به منظور از دست ندادن تاج شاهی و دیگری به قصد جلوس بر تخت سلطنت ایران فعایت می­کرده­اند دست به تفال زدند و از دیوان کمال اصفهانی که در دسترس بود یاری جستند.
اسکندر بیک منشی راجع به این واقعه چنین نوشته است.

«... بالجمله چون این خبر سعادت اثر در اردو شایع گشت همگان را موجب استعجاب می­گردید تا غایت در دودمان صفوی چنین امری وقوع نیافته بود. راقم حروف از صدر اعظم قاضی خان الحسینی استماع نمودم که در سالی که نواب سکندرشان در قراباغ قشلاق داشت خواجه ضیاء الدین کاشی مشرف آلکساندرخان به اردو آمده بود از من سئوال نمود که : «خبر پادشاهی شاهزاده کامران در خراسان وقوع دارد یا نه ؟»

من در جواب گفتم که: «بلی به افواه چنین مذکور می­شود اما هنوز تحقق نپیوسته.»
دیوان کمال اسماعیل در میان بود، خواجه مشارالیه احوال شاهزاده را از آن کتاب تفال نمود، در اول صفحه یعنی این قطعه برآمد :

خسرو تاج بخش و شاه جهان         که زتیغش زمانه بر حذرست
   تحفه چرخ سوی او هر دم          مژده فتح و دولت دگرست
رای او پیر و دولتش برناست       دست او بحرو خنجرش گهرست
آسمان دوش با خرد می گفت       که به نزدیک ما چنین خبرست
که بگیرد به تیغ چون خورشید     هر چه خورشید را بر آن گذرست
خردش گفت، تو چه پنداری      عرصه ملک او همین قدر ست؟
نه، که در جنب پادشاهی او      هفت گردن هنوز مختصرت
باش تا صبح دولتت بدمد        کاین هنوز از نتایج سحر ست

زندگی را نخواهیم فهمید اگر از همه گل‌های سرخ دنیا متنفر باشیم فقط چون در کودکی وقتی خواستیم گل‌سرخی را بچینیم خاری در دستمان فرو رفته است؟
زندگی را نخواهیم فهمیداگر دیگر آرزو کردن و رویا دیدن را از یاد ببریم و جرات زندگی بهتر داشتنرا لب تاقچه به فراموشی بسپاریم فقط به این خاطر که در گذشته یک یا چند تااز آرزوهایمان اجابت نشدند.
زندگی را نخواهیم فهمید اگرعزیزی را برای همیشه ترک کنیم فقط به این خاطر که در یک لحظه خطایی از او سر زد و حرکت اشتباهی انجام داد.
زندگی را نخواهیم فهمید اگر دیگر درس و مشق را رها کنیم و به سراغ کتاب نرویم فقط چون در یک آزمون نمره خوبی به دست نیاوردیم و نتوانستیم یک سال قبول شویم.
زندگی را نخواهیم فهمید اگر دست از تلاش و کوشش برداریم فقط به این دلیل که یک بار در زندگی سماجت و پیگیری ما بی‌نتیجه ماند.
زندگی را نخواهیم فهمیداگر همه دست‌هایی را که برای دوستی به سمت ما دراز می‌شوند، پس بزنیم فقطبه این دلیل که یک روز، یک دوست غافل به ما خیانت کرد و از اعتماد ماسوءاستفاده کرد.
زندگی را هرگز نخواهیم فهمید اگر فقط چون یکبار در عشق شکست خوردیم دیگر جرات عاشق شدن را از دست بدهیم و از دل‌بستن بهراسیم.
زندگی را نخواهیم فهمید اگر همه شانس‌ها و فرصت‌های طلایی همین الان را نادیده بگیریم فقط به این خاطر که در یک یا چند تا از فرصت‌ها موفق نبوده‌ایم.
فراموش نکنیم که بسیاری اوقات در زندگیوقتی به در بسته‌ای می‌رسیم و یک‌صد کلید در دستمان است، هرگز نبایدانتظار داشته باشیم که کلید در بسته همان کلید اول باشد. شاید مجبور باشیمصبر کنیم و همه صد کلید را امتحان کنیم تا یکی از آنها در را باز کند.گاهی اوقات کلید صدم کلیدی است که در را باز می‌کند و شرط رسیدن به اینکلید امتحان کردن نود‌ و نه کلید دیگر است. یادمان باشد که زندگی را هرگزنخواهیم فهمید اگر کلید صدم را امتحان نکنیم فقط به این خاطر که نود و نهکلید قبلی جواب ندادند. از روی همین زمین خوردن‌ها و دوباره بلندشدن‌هاستکه معنای زندگی فهمیده می‌شود و ما با توانایی‌ها و قدرت‌های درون خودبیشتر آشنا می‌شویم.

زندگی را نخواهیم فهمید اگر از ترس زمین خوردن هرگز قدم در جاده نگذاریم.